Bugün Mislina ilk uçakla yolculuk yaptı. Yerimize oturduğumuzla kalkmamız bir oldu çünkü minik Mislina’m kendinden tahmin edilmeyecek şekilde ağlamaya başladı.Bütün yolcular bütün yolcuların bakışı bir anda bizim üzerimize kaydı.Yanımızda ki bey arka koltuğa geçti “siz rahat edin” dedi. Hostesimiz “ben kucağıma alayım siz mamasını hazırlayın” dedi. Ben hemen mamayı çalkalayıp dudaklarınla buluşturunca bütün yolcular bir oh çekti. Beş dakika sonra sanki o ağlayan sen değilmişsin gibi yandaki koltukta oturan turistlere en tatlı sesinle seslenmeye ilgilerini çekmeyi başladı. Onlarda seni hayranlıkla seyretmeye başladılar.Sonra kısa bir uyku daha sonra tekrar mama….
Vee uçağın tekerleği yere dokunduğu anda herkes hareketlendi sadece sen ve ben yerimizden kalkmadık etrafımızı izlemeye başladık. Sonra birkaç kişi kalınca hostesten oto koltuğunu istedim hemen bize yardımcı olup getirdiler.Hostlardan biri yanımıza gelip inmemize yardımcı olabileceğini söyledi.” Acele etmeyin otobüs sizi bekler” dedi.Bu yardımı sevinerek karşıladım. Ben çantalarımızı aldım.Ben önde siz arkada uçaktan prensesler gibi indin. Bütün uçak yolcuları seni bekliyorlardı.Otobüse binince hemen küçük prensesi buraya alalım dediler.
Ve sen en tatlı halinle etrafı süzerek maceramıza başladık.
