Sevgili kızım,
Daha gitmenizin içimdeki burukluğunu gideremeden korkunç bir karanlık ve özlem doldu içime,
Sen gelmeden önce evli çocuklu arkadaşlarım anlatırdı nasıl olduğunu merak ederdim derlerdi çocuk sevgisi hiçbirşeye benzemez Allah insana çocuk sevgisini verir içinde hissedersin diye. Doğru ve haklı oldukları bir yana kelimelerde zor anlatılabilecek bu duyguları hiç ifade edememişler aslında, Bu ne kardeş sevgisi ne anne baba sevgisi nede aşkın tariflerinde bulunan bir sevgi. Bu bambaşka bir duygunun bambaşka bir kimyanın etkisinde kalınan tarif edilmesi mümkün olmayan bir duygu. ,Hayatımız boyunca birsürü insanla tanışıp gerek aileden gerek dış dünyadan onlarca insanı görüyoruz, ama sana olan hisler senin dışında hiçbir varlığa hissedilmeyenler. Geçenlerde yine annen ile seni düşünürken aklıma şu cümleler geldi, sen başka hiçbirşeyde olmayan özelliklere sahipsin insanlar birçok şey yaparlar resim yaparlar boya ile fırça ile, araba yaparlar metal ile kablo ile insanların yaptıkları herşey doğadan bize bahşedilen malzemelerin değişimi ile oluyor. Sen sen işte safsın katıksız sın senin hamurun annen ve benim; yani bizim bir parçamızsın sen. Sende ne ağaç var ne demir nede kumaş, doğduğundaki saf halin bizlerin bir parçası olman seni mucize yapıyor. Bunun için sana Mislina dedik. Sen mucizelerin en güzelisin. Seni çok seviyor çok özlüyorum....
