İki ayımızı doldurduk.
17/07/2007 veeee Mislina'm 2.ayını doldurdu. Bende 2 aylık bir anne oldum.Oldum mu? Halen anne olduğumu hissetmiyorum ya..
Bana verilen armağanım sen. Sana bakınca içim sevinçle doluyor. Bunları yazarken bile gözlerim doluyor.Sana birşey olacak diye aklım çıkıyor.Bu duygular annelikse anneyim o zaman ben. Senin gibi mükemmel bir bebeğin hemde annesiyim.
Annelik biraz hastalıklı bir duygu.İnsan panikliyor.Sürekli bebeğini korumak iç güdüsü oluyor. Öperken kucagındaken bile doyamıyor özlüyorsun Herhalin bana güzel özel geliyor.Bencil oluyorum her şeyin en iyisi senin olsun istiyorum.
Dünyada ki ilk gecen de uyutmaya bile korktum seni acaba nefesini doğru alabilecekmisin diye. Bütün ağrılarıma yorgunluğuma rağmen o andan itibaren önceliğimin sen oldun. Ağladığın da panikledik, telaşlandık, korktuk..
iki ay geçmesine rağmen su an bile sen yatağında uyurken sürekli yanına gelip kontrol etme ihtiyacı duyuyorum. bunları annelikten yapıyorsam tamam bu annelik değilse ben o zaman kendimi sende kaybetim.
sırt üstü yatırsam acaba kusarda nefes alamazmı diye korkuyorum yüzüstü yatırdığımda ya başını çeviremezsin de nefes alamazsın diye korkuyorum.
Sanırım annelik senin gibi kıymetli bir varlığa duyulan büyük bir sevgiyi büyük bir endişe ile birlikte benliğinde taşımak zorunda kalmak.
17/07/2007 veeee Mislina'm 2.ayını doldurdu. Bende 2 aylık bir anne oldum.Oldum mu? Halen anne olduğumu hissetmiyorum ya..
Bana verilen armağanım sen. Sana bakınca içim sevinçle doluyor. Bunları yazarken bile gözlerim doluyor.Sana birşey olacak diye aklım çıkıyor.Bu duygular annelikse anneyim o zaman ben. Senin gibi mükemmel bir bebeğin hemde annesiyim.
Annelik biraz hastalıklı bir duygu.İnsan panikliyor.Sürekli bebeğini korumak iç güdüsü oluyor. Öperken kucagındaken bile doyamıyor özlüyorsun Herhalin bana güzel özel geliyor.Bencil oluyorum her şeyin en iyisi senin olsun istiyorum.
Dünyada ki ilk gecen de uyutmaya bile korktum seni acaba nefesini doğru alabilecekmisin diye. Bütün ağrılarıma yorgunluğuma rağmen o andan itibaren önceliğimin sen oldun. Ağladığın da panikledik, telaşlandık, korktuk..
iki ay geçmesine rağmen su an bile sen yatağında uyurken sürekli yanına gelip kontrol etme ihtiyacı duyuyorum. bunları annelikten yapıyorsam tamam bu annelik değilse ben o zaman kendimi sende kaybetim.
sırt üstü yatırsam acaba kusarda nefes alamazmı diye korkuyorum yüzüstü yatırdığımda ya başını çeviremezsin de nefes alamazsın diye korkuyorum.
Sanırım annelik senin gibi kıymetli bir varlığa duyulan büyük bir sevgiyi büyük bir endişe ile birlikte benliğinde taşımak zorunda kalmak.
